Czym jest strefa DNS – wszystko, co musisz o niej wiedzieć?

Jeśli posiadasz witrynę internetową lub kiedykolwiek pracowałeś nad jej rozwojem, być może spotkałeś się z terminem strefa DNS. Jest to ważna część systemu nazw domen (ang. Domain Name System, DNS) w przestrzeni nazw. Strefa DNS jest określana przez konkretne podmioty, tj. organizację lub administratora. W tym artykule dowiesz się, czym jest strefa DNS, jak działa i wiele więcej.

Czym właściwie jest strefa DNS?

Strefa DNS, jak wspomniano wcześniej, jest konkretnym bytem wewnątrz przestrzeni nazw DNS. Ten byt jest używany do zapewnienia precyzyjnej kontroli administratorowi lub organizacji odpowiedzialnej za zarządzanie takimi rzeczami jak rekordy DNS, subdomeny, ustawienia serwera, TTL itp. 

Strefy DNS mają na celu rozdzielenie autorytatywnej kontroli różnych segmentów w ramach przestrzeni nazw. Dlaczego tak? Cóż, aby zapewnić bardziej precyzyjną kontrolę autorytatywnej jednostce. 

Uprośćmy to dla Ciebie przykładem.

Załóżmy, że masz domenę „whatsmydns.me”. Strefa DNS dla tej domeny zazwyczaj obejmuje wszystkie subdomeny, takie jak „www.whatsmydns.me” i „email.whatsmydns.me”.

Te subdomeny będą zarządzane jako rekordy DNS w tej samej strefie (każda osobno), chyba że delegujesz ich kontrolę do innej nazwy serwera. Ta subdomena stanie się oddzielną strefą DNS i będzie zarządzana niezależnie, jeśli delegowana. 

Rodzaje stref DNS

Poniżej omówiono pięć głównych typów stref DNS. 

• Podstawowa strefa DNS

Podstawowa strefa DNS to kopia do odczytu i zapisu, w której wszystkie rekordy DNS są przechowywane w pliku podstawowym. Na serwerze może być przechowywany tylko jeden taki plik na raz. Ponadto, jeśli wymagana jest aktualizacja, należy ją wykonać w pliku strefy podstawowej, a następnie skopiować do stref pomocniczych. 

• Strefa DNS drugorzędna

Drugorzędna strefa DNS to kopia strefy podstawowej przeznaczona tylko do odczytu. Posiada zsynchronizowaną kopię rekordów DNS na serwerach podstawowych podczas korzystania z protokołów transferu, tj. AXFR (dla pełnych transferów) lub IXFR (dla przyrostowych aktualizacji). 

Podstawowym celem strefy drugorzędnej jest zapewnienie, że zapytania będą rozwiązywane spójnie w przypadku niedostępności serwera podstawowego. Rozwiązywacze nazw DNS mogą przeszukiwać dowolny serwer nazw wymieniony w rekordach NS domeny. 

• Strefa wyszukiwania do przodu

Ta strefa jest przeznaczona do tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Gdy otrzymane zostanie zapytanie DNS o nazwę domeny, konsultowane są rekordy mapowania A lub AAAA w strefie wyszukiwania do przodu. Pomagają one w znalezieniu odpowiedniego adresu IP dla danego zapytania. 

• Strefa wyszukiwania odwrotnego

Strefy odwrotnego wyszukiwania, pomyśl o nich jako o kontrapunkcie do stref wyszukiwania do przodu. Używając rekordów wskaźnika, czyli PTR, mapują adres IP z powrotem na jego nazwę domeny. 

• Strefa ślepa

Jest to strefa, która zawiera tylko dokumenty potrzebne systemowi do identyfikacji autorytatywnych serwerów nazw danej strefy. Jest ona zazwyczaj uważana za lekką strefę DNS i obejmuje tylko trzy typy rekordów:

• NS (name server)
• A/AAAA (glue records)
• SOA (start of authority)

Serwery DNS używają strefy stub do utrzymywania aktualnej listy autorytatywnych serwerów dla stref delegowanych. Strefy stub są korzystne dla dużych lub segmentowanych sieci; pomagają one sprawnie przekazywać zapytania DNS bez polegania na pełnej rekurencji.

Jak działa strefa DNS?

Zasada działania stref DNS jest bardzo prosta. Gdy użytkownik wpisze domenę taką jak „example.com” w swojej przeglądarce, urządzenie wysyła zapytanie DNS do rekurencyjnego resolvera DNS (często dostarczanego przez dostawcę usług internetowych użytkownika lub publicznego dostawcę DNS). 

Następnie resolver rozpoczyna hierarchiczny proces rozwiązywania:

• Pierwszy: Wysyła zapytanie do głównego serwera nazw, aby znaleźć serwer nazw odpowiedzialny za domenę najwyższego poziomu, tj. ".com".
• Drugi: Resolver wysyła zapytanie do serwera nazw TLD, aby dowiedzieć się, które serwery nazw są autorytatywne dla wprowadzonej domeny. 

• Trzeci: Resolver wysyła zapytanie do jednego z autorytatywnych serwerów nazw w celu uzyskania adresu IP żądanego zasobu, np. "www.example.com". 

Podany adres IP zostanie wykorzystany w celu utworzenia połączenia pomiędzy urządzeniem użytkownika a serwerem hostującym wyszukiwaną przez niego stronę internetową. 

Czym jest plik strefy DNS?

Jest to plik zwykłego tekstu, każdy oddzielny dla konkretnej strefy na serwerach DNS, zawierający wszystkie rekordy dla domen pod nim. Każdy wiersz w tym pliku ma reprezentować rekord zasobu. Rekordy zasobów to te, które zapewniają, że DNS przekierowuje użytkowników do właściwego serwera po zainicjowaniu zapytania. 

Kluczowe elementy

Pliki strefy DNS składają się zasadniczo z dwóch głównych komponentów, tj. rekordu Start of Authority (SOA) i rekordu Time to Live (TTL). 

• Rekordy SOA zawierają kluczowe informacje, takie jak podstawowy serwer DNS i dane kontaktowe administratora strefy.
• TTL pomaga zapewnić aktualność systemu, informując, jak długo rekordy DNS były przechowywane przed ich odświeżeniem.

Typy rekordów w pliku strefy DNS

Plik strefy DNS zawiera wiele typów rekordów. Niektóre z nich omówiono w poniższej tabeli. 

Korzyści ze stref DNS

DNS zones offer multiple benefits, including:

• Decentralization: Możesz zabezpieczyć swoje serwery przed przeciążeniem, rozdzielając obciążenie administracyjne na strefy DNS. 
• PrędkośćPrędkość: Gdy tworzone są strefy DNS, zmniejsza się również liczba przeskoków potrzebnych do rozwiązania nazw domen, co ostatecznie poprawia szybkość pobierania danych.
• Dystrybucja ruchu: Strefy DNS pozwalają dostosować ustawienia równoważenia obciążeń ruchu. Pomagają w redukcji obciążenia ruchu internetowego przechodzącego przez różne serwery. 

W jaki sposób delegowana jest strefa DNS?

Delegowanie strefy DNS to proces, w którym większe strefy są dzielone na mniejsze. Te mniejsze strefy są następnie przypisywane do różnych serwerów. Pomaga to w bardziej wydajnej obsłudze zlokalizowanych zapytań DNS. Wraz ze zmniejszaniem obciążenia struktury DNS uzyskasz lepszą wydajność.

Ale jak delegować strefy DNS?

Aby delegować strefy DNS, jako administrator subdomeny musisz utworzyć rekord NS. Te rekordy przypiszą odpowiedzialność za obsługę zapytań subdomeny autorytatywnym serwerom.

Uprośćmy to dla Ciebie na przykładzie.

Załóżmy, że masz domenę “whatsmydns.me” i chcesz delegować strefę DNS dla subdomeny “it.yourdomain.com”. W tym celu należy dodać NS do pliku strefy “twojadomena.com”. 

W ten sposób plik strefy zarządzający subdomeną “it” uzyska uprawnienia do obsługi zapytań DNS subdomeny. 

Zmiany w strefach DNS

Zmiany odnoszą się do wszelkiego rodzaju modyfikacji, tj. dodania nowego rekordu, zmiany lub usunięcia istniejącego rekordu w pliku strefy DNS określonej domeny.

Śledzenie tych zmian od czasu do czasu jest bardzo ważne, ponieważ niewielka zmiana może prowadzić do poważnych konsekwencji. Tutaj chcielibyśmy podać przykład Facebooka.

W 2021 r. Wystąpiła awaria Facebooka z powodu zmiany adresów IP serwerów DNS. Platforma pozostawała niedostępna przez prawie siedem godzin, a ruch był przekierowywany na inną nieautoryzowaną platformę. Ta zmiana serwera DNS kosztuje Facebooka 60 do 100 milionów dolarów straty przychodów. 

Dlatego konieczne jest od czasu do czasu śledzenie zmian w plikach strefy DNS. Aby śledzić te zmiany, włącz powiadomienia o zmianie strefy (ZCN), aby za każdym razem, gdy zostanie wprowadzona zmiana w strefie, inne serwery DNS zostaną powiadomione.

Oprócz ZCN korzystne może być również korzystanie z zewnętrznych usług monitorowania i przeprowadzanie analizy zapytań DNS.

Typowe problemy w strefie DNS

Do tej pory mogłeś dojść do wniosku, że zarządzanie strefą DNS jest jak utrzymywanie szkieletu domeny. Pojedynczy problem w konfiguracji może powodować poważne problemy, takie jak awaria poczty e-mail, zwiększony czas przestoju lub uszkodzona witryna.

Poniżej omówiono dwa typowe problemy, z którymi borykają się osoby zarządzające strefą DNS.

• Opóźnienia propagacji

Gdy w pliku strefy DNS domeny zostanie wprowadzona zmiana, jest ona natychmiast stosowana na autorytatywnych serwerach nazw. Jednak użytkownicy na całym świecie mogą nie zobaczyć aktualizacji od razu z powodu buforowania DNS.

Resolwery DNS (takie jak te używane przez dostawców usług internetowych lub przeglądarki) przechowują wcześniej rozwiązane rekordy przez określony czas. Czas ten jest definiowany przez wartość czasu życia (TTL) skojarzoną z każdym rekordem.

Do momentu wygaśnięcia TTL, resolwery te mogą nadal obsługiwać stary (buforowany) rekord, co prowadzi do powszechnego postrzegania „opóźnienia propagacji”.

W zależności od TTL propagacja zwykle trwa od kilku minut do 48 godzin. Ale skąd wiesz, czy jest propagowana, czy nie?

Prostym sposobem, aby to zrobić, jest uruchomienie domeny przez narzędzie sprawdzania DNS. Pomoże Ci ono dowiedzieć się, jak Twoja domena jest rozwiązywana na różnych serwerach na całym świecie.

• Błędna konfiguracja

Przez błędną konfigurację rozumiemy literówkę podczas wprowadzania wartości w rekordach DNS. Pamiętaj, że pojedynczy błąd literowy może spowodować niedostępność Twojej witryny, poczty e-mail lub dowolnej innej subdomeny. Oprócz tego istnieją również inne błędy, które prowadzą do poważnych problemów, w tym:

• Wskazanie rekordu A na niewłaściwy adres IP
• Zapomnienie kropki końcowej w celach CNAME
• Ustawienie niewłaściwego priorytetu w rekordach MX
• Duplikaty lub sprzeczne wpisy

Aby tego uniknąć, zawsze sprawdzaj dwukrotnie pliki strefy DNS lub panel DNS. Lepszym i zalecanym sposobem jest przeprowadzanie testów przy użyciu narzędzia wyszukiwania DNS od czasu do czasu. 

Czym strefa DNS różni się od serwera DNS?

Strefy DNS są często mylone z pojedynczym serwerem DNS lub czasami z nazwą domeny. Należy pamiętać, że pojedyncza strefa DNS może zawierać wiele subdomen, a na serwerze może istnieć wiele takich stref. 

Co więcej, określone jednostki mogą zarządzać strefami DNS, zawierającymi rekord łączący domenę z adresem IP i innymi zasobami. Tymczasem serwer DNS jest jak fizyczna maszyna lub oprogramowanie, na którym przechowywane są takie rekordy. 

Dlaczego są tworzone osobno? 

Strefy DNS są tworzone przez określenie subdomeny, którą chcesz delegować. Aby to zrobić, musisz utworzyć rekord NS, który wskazuje na nazwę domeny serwera DNS odpowiedzialnego za subdomenę. 

Jeśli domena serwera nazw jest częścią tej samej strefy nadrzędnej, musisz utworzyć odpowiedni rekord „A”, aby podać jej adres IP. Jest to konieczne, aby zapewnić, że resolvery mogą zlokalizować i skontaktować się z autorytatywnym serwerem dla subdomeny.

Ponadto możesz również utworzyć rekord MX, który będzie używany do określania serwera pocztowego do obsługi wiadomości e-mail tej konkretnej subdomeny.

Przestrzenie nazw DNS są zwykle rozległe i mają złożoną strukturę. Zarządzanie nimi zbiorczo w jednym miejscu może być gorączkowe.

Strefy DNS są tworzone oddzielnie, każda na swoim autorytatywnym serwerze nazw, aby ich zarządzanie było wydajne i skuteczne. To rozdzielenie stref umożliwia:

• Delegowanie uprawnień/kontroli
• Szczegółowe zarządzanie w obrębie odpowiednich obszarów
• Uproszczone operacje DNS z mniejszym obciążeniem poszczególnych serwerów

Podsumowanie

Strefy DNS to jednostki określone w przestrzeni nazw, aby zapewnić administratorom większą kontrolę autorytatywną. Pomagają one w zmniejszaniu obciążenia serwera. Tworząc wiele plików stref DNS, możesz rozłożyć obciążenie na różne serwery DNS w przestrzeni nazw.